Berkin Elvan için…
biz hiç mutlu değiliz diye başlıyor duaya
uykudaki çocuk
gözlerine mil mi çektiler
bu çığlık atan duyarsız minareler
ey her şeyi bir bütün halinde gören
tanrım
söndü ampül
duy/sana!
her şeyi
gizliyi gizleneni
karanlığın sessizliğini duyan
kulaklarına dünyanın pisliği mi doldu
bu kan dolmuş ayakkabıların izi
insandan insana son nasihat
aşağı bak tanrım!
aşağılıyor insan inancını
bu küstüm otları sana dönük
gecenin de bir derdi var mutlaka
parçalıyor onu incecik bir ışık
hey tanrım!
in aşağıya konuşalım
konuşalım derdi büyük insanlığın
yaşını bilmeyen çocuk ölülerini
bütün suların rengi kan kırmızı
deniz bile itiyor koşup ona sarılanı
miğferi ters dönen asker
gözlerine gök dolmuş bekler
tanrım
nurumla dediğin beden çürüyor
sen de öğren
acı çekenlerin acısı hiç dinmiyor
o kalabalığın parça parça ağrır her yanı
öyle ağrır ki hiç varmaz farkına
ne insan ne acı
aşağı bak tanrım!
aşağıda yer çekimi
aşağıda senden daha güçlü
uykuyla ölüm arasında kalan çocuk