Düş Perisi
Emine Aydoğdu
Tek odalı, tek pencereli kapıcı dairesinde teyzesiyle birlikte yaşıyordu. Teyzesi, bütün bir haftayı çalışarak geçirirdi. Gün boyu koşuşturması, bedenini o kadar yorgun düşürürdü ki, akşam yemeğinin ardından hem de sızarcasına uyuyuverirdi. Teyzesinin her akşam böyle erkenden uykuya dalışı, yalnızlığını daha da çoğaltırdı. Bütün zamanını, onun eve gelmesini bekleyerek geçirdiğinden, içten içe kırılırdı. Bu uzun beklemeler, dağ gibi büyüyen yalnızlığıyla baş etmenin yolunu neyse ki kısa zamanda öğretmişti. Hayaller kurarak hayatı anlamaya çalışıyordu. Sararıp toprağa düşen yapraklardan kaleler yapıp, savunmasını kuşlara bırakıyordu. Kuşlar, kalenin duvarlarına konan sinek ve böcekleri öldürmeye, bahçedeki rengârenk çiçekleri, teyzesinin teneke kutuda büyütmeye çalıştığı minicik yeşil biberleri ...
Dedem
Emine Aydoğdu
Sonbaharın son ayında, çukur ve tümseklerin çokça olduğu toprak bir yolda ilerlemeye çalışan kırmızı bir arabanın içinde yedi aylıkken doğmuşum. Sonbahar denilince hemen herkesin aklına hazan gelir. Hazan, doğanın soyunmasını, toprağın uyumasını, suyun soğumasını ve yaprağın dökülmesini anlatır. Doğanın bu değişimi, ölümle beraber hüznü de yanında taşır. Anneme göre sonbaharın son ayı ölümün adı olsa da -doğurduğu ilk çocuk bu ayda ölmüş- dedem bu ayda doğanlar için “ölüme başkaldıranlar” derdi. Yolculuk sırasında doğduğum için annem adımı Yolcu koymak istemiş. Dedem: “İnsanın adı, yazgısını yaratır, bir kadının gezgin olması da zor iştir.” Kalem gibi uzun parmaklarını alnımın üzerine koyarak, “Kalbinde korku ...
Kaya Kartalı
Emine Aydoğdu
On üç yaşına girdiği günün sabahı, babası uykusundan bir daha uyanamadı. Kaya Kartalı avcısıydı. Büyük annesi: “öldü” dedi. Ölümün bir daha görmemek olduğunu anlaması uzun sürmedi. Babasından öğrenmişti; Kaya Kartalı’nın nasıl avlanacağını, sabrı ve gözlemi de. Artık tek başınaydı. Kaya dağlarının eteğindeki ormana kadar yürüdü. Yorulunca çamların altına boylu boyunca uzandı. Bir düşten uyanır gibi, yekinip sırtını en yakın ağaca yasladı. Uzun bir nefes boyu ellerine baktı. Sanki babasının elleriydi. Babasının avcılığı başkaydı. Kimseninkine benzemiyordu. Silahı da oku da sapanı da elleriydi. Bu dünyadaki varını yoğunu doldurduğu keçi kılı heybeden kazmasını çıkarıp toprağı kazmaya başladı. Baharın ilk günleri olduğu ...
Dünya Bir Avuç
Emine Aydoğdu
“Dünya bir avuç, dünya bir avuç” diye bağırıyordu, gencecik kadın. Birahanenin bahçesinde oturan erkeklerin yüzü birdenbire kılık değiştirdi. Kadının cadde boyu aldırmazsız yürüyüşü onları daldıkları düşlerinden kopardı. Kalçalarına ve memelerine bakarken başka yüz, yüzüne bakarken başka yüze dönüştüler. Ölümü kutsayan destanlardan şehvetle söz eden yaşlı adam, masada oturanların yüzlerinde gözlerini tek tek dolaştırdıktan sonra uzun saçlı oğlanın omzuna dokunarak: Bak dostum! Bu masanın en genci sensin. Kadınlarla ilişkilerine dikkat et. Kadın düşmandır. Yenilgiyi asla kabul etmez. Erkekliğini korumak için her gün onunla savaşmak zorundasın. Kadının erkekten tek isteği, bu madrabaz hayatı onun gözleriyle görmeni sağlamak. Dize getirmeyi başaramazsan tükenirsin. Her ...