Müntehir'in Ölümüne Reddiye: Bir Metin Akbaş Kitabı

Ramazan Parladar

Belki yadırgatıcı gelebilir ama ben intiharı “sahicilik” kavramıyla birlikte düşünüyorum. İntiharın esriten cazibesine gövdesini yaslayabilen olabileceği gibi, iç dünyasında bastırılamayacak kertede dönenip duran, hiçbir gerekçeye indirgenemeyecek, haklılığı kendinden menkul intiharlar da olabilir. Onu haklı kılan, o yok edilemeyen şeydir. O şeyin eleştiri konusu haline getirilmesi saçmadır.

Hüseyin Kıran'ın Şiiri: Yönü Değiştirilmiş Su

Ramazan Parladar

Kıran’ın kentin, kentin dayattığı hayatın karşısında korunağının, belki onu yeniden sağaltanın, aldığı yaraları iyileştirenin doğayla, ilkelle kurduğu ilişki olduğunu söylemiştim. Kıran’ın bu ilişkisine aracılık eden bir şey vardır; sözcükler. Kıran’ın sözcüklerle, şiir halinde gelen sözcüklerle ilişkisi kimi zaman şamanik bir özellik gösterir. Onu doğayla bu iyileştirici ilişkiye götürendir şiir. Daha da ötesi, tıpkı bir şaman gibi doğanın içerisinde, bir şaman’ın benliğini, varlığını yok ederek bir duanın, yani sözün kendisine dönüşmesi gibi, Kıran da sözcük olarak var olur kentin kötülüğünün karşısında.

2000 Sonrası Fanzinler Üzerine Küçük Bir Değerlendirme ve İki Fanzin

Ramazan Parladar

Kavram Karmaşa dergisinin Eylül 2001 tarihli 20. sayısındaki “Yeraltı Edebiyatı” dosyası için bir yazı yazmıştım. O yazıda şiir yayıncılığı açısından fanzinlerin özgürleştirici etkilerinden söz etmiştim. O yıllarda fanzinler daha çok müzik (rock, punk, heavy metal v.s.) ve anarşizm odaklı yayınlar olarak çıkıyordu. Edebiyat/şiir odaklı fanzinler bunlara göre hem yaygın değildi hem de daha çok gençlerin parasal ve yasal yükümlülüklerden kurtulmanın bir aracı olarak tercih ettikleri bir yayın türüydü. Bu durum da fanzinlerin kendi aralarında bir dolaşım ağı oluşturmalarına, görünürlüklerinin bu alanla sınırlı kalmasına, merkez diye nitelendirilen edebiyat çevrelerince görülmemelerine ya da dikkate alınmamalarına yol açıyordu. Bu yüzden, yukarıda ...