Sende çokluk hali var. Kırılgan zamanların bir aradalığının öfkesi, sevinci, acısı, huzursuzluğu senden duvarları sana yıkıyor. Tuğlaların var ve çamur bereketin. Paçalarına değiyorsun meczup bir memurun. Otobüs duraklarında yetişkin bir ayakkabı bağcığını çocuklaştırıyor utanç bulaştırmayan bereketin. Kuruyor ama izi kalıyor. Melodi aşkım, majör kalıplardan minör mutluluklar yaşıyorum. Birileri ilişki diyor ben kendime yabancı kalıyorum. Bu dava sürüyor Melodi, suç unsuruna bir türlü vakıf olamayan Nilgün K. oluyorum. Arıyorum, tarıyorum, şehvetten duaya neler neler görüyorum. Melodi aşkım, davamın sorgusuna tam katılacakken çamaşır leğeninden köpüklü ellerini çıkaran Hülyalı bir kadından davam için yardım istemeyi kendime utanç sayıyorum. Sayıyorum melodi, 1’ lerin var ...
