Nokta

Erkan Karakiraz

karışık dolaşık bakımsız saçlarım bir silaha dönüşmüş çocukluğum, patlamaya hazır! küçülmüş gözbebeklerimde sanrısı çarpışmanın koyu renkliyse, korkma akşamın çöküşünden gücünün harcanması varoluş karşısında beyaz infilak. sapsarı ölüm.

Karsız

Erkan Karakiraz

cam maske parçalar yüzü aynada gördüğün sen misin? başkası mı? orada mısın gerçekten? içinde odanın içindeki odanın içinde iç çeker, konuşur yansıması bilincin: neredeyim? bir çayır olmalı, bir tepe, karsız bir doruk...

Uyuşmuş Yüz

Erkan Karakiraz

tüylerini toplayıp sakladım. meleğin. nereye koyduğumu unuttum kırılganlığımı. öyle katıdır, öyle dayanıklıdır kalbim: darbeleri savuşturuverir bir kılıç darbesiyle.   duvara toslamışçasına uyuşmuş yüzümüzle, rüzgârın eteklerinde uyuyoruz. kapısından dönmüşüz, evde bulamamışız yaşlılığı. sulh zamanıdır iki-boyutlu anlamsızlıkta. önce kendin inanmalısın yalanlarına.